Poniżej można zapoznać się z opisami szlaków, których celem, początkiem lub pośrednim punktem jest Ciemniak. Lista zawiera opisową nazwę szlaku, kolory poszczególnych fragmentów szlaku oraz czas przejścia. W przypadku szlaków tatrzańskich dodano jeszcze informację o trudności szlaku, przy czym ocena dotyczy najtrudniejszego odcinka.
Jeżeli chcesz zaplanować wycieczkę w oparciu o przedstawione propozycje, to klikając w nazwę przejdź do opisu wybranego szlaku i wybierz znajdujący się na końcu opisu przycisk 'Do kalkulatora szlaków'.
Gdy poniżej nie znajdziesz interesujacego Cię szlaku, to przejdź do 'Kalkulatora szlaków' wybierając ten przycisk:
Kalkulator szlaków - CiemniakSzlak nieco mozolny, ale piękny widokowo. Znany już od połowy XIX w.
Wyżnia Kira Miętusia, zwana też często po prostu Kirą Miętusią to rozległa polana z szopami. Na wiosnę pokrywają ją łany krokusów. [ET]
Wspólnie ze znakami czarnymi prowadzącymi Ścieżką ponad Reglami, wchodzimy w las. Już po 200 metrach następuje rozejście szlaków. Teraz mozolnie do góry przez las. Po drodze Polana Upłaz z widokiem na Kominiarski Wierch. Dalej lasem, a po osiągnięciu granicy lasu, spotykamy ciekawą skałę o nazwie Piec. Dalej szlak oferuje widoki na Giewont i Małołączniak. Po kosodrzewinie pojawia się piętro hal. Dochodzimy do Chudej Przełęczy.
Podchodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo pod górę.
Piękny widokowo. Cały czas biegnie grzbietem pomiędzy dolinami Kościeliską i Miętusią.
Wyżnia Kira Miętusia, zwana też często po prostu Kirą Miętusią to rozległa polana z szopami. Na wiosnę pokrywają ją łany krokusów. [ET]
Wspólnie ze znakami czarnymi prowadzącymi Ścieżką ponad Reglami, wchodzimy w las. Już po 200 metrach następuje rozejście szlaków. Teraz mozolnie do góry przez las. Po drodze Polana Upłaz z widokiem na Kominiarski Wierch. Dalej lasem, a po osiągnięciu granicy lasu, spotykamy ciekawą skałę o nazwie Piec. Dalej szlak oferuje widoki na Giewont i Małołączniak. Po kosodrzewinie pojawia się piętro hal. Dochodzimy do Chudej Przełęczy.
Podchodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo pod górę.
Wycieczka przez Czerwone Wierchy była popularna już w połowie XIX w. Teren pozbawiony jest trudności, ale w razie mgły lub niepogody łatwo zabłądzić, a schodzenie ze szlaku jest nawet śmiertelnie niebezpieczne.
Idąc grzbietem, schodzimy ścieżką na Małołącką Przełęcz, a z niej dość stromo w górę na szczyt Małołączniaka.
Czerwone Wierchy to grzbiet, który tworza cztery szczyty: Ciemniak, Krzesanica, Małołączniak i Kopa Kondracka.
Czerwone Wierchy są stosunkowo łatwo dostępne, a roztaczają się z nich rozległe widoki, stąd są celem licznych turystów.
Wierzchołki są trawiaste i łagodne, ale poniżej zbocza często kończą się stromymi urwiskami, co przy załamaniu pogody bywało przyczyną licznych wypadków.
Idąc grzbietem, chodzimy łagodnie w dół na Litworową Przełęcz. Teraz podchodzimy łagodnie w górę na szczyt Krzesanicy, najwyższego szczytu w grani Czerwonych Wierchów. Należy zachować ostrożność ze względu na znajdujące się z prawej strony szlaku potężne urwiska.
Grzbietową ścieżką obniżamy się łagodnie do Mułowej Przełęczy, po czym wznosimy się łagodnie na Ciemniak.
Szlak ciekawy, choć niezbyt popularny. Używany jako zejście z Czerwonych Wierchów. Oryginalne krajobrazy skalne.
Dolina Kościeliska była celem wycieczek od początków turystyki w Tatrach. Pierwsza altana powstała przy Lodowym Źródle w 1875 r., pierwsze schronisko na Hali Pysznej w 1911 r. Obecne schronisko oddano do użytku w 1948 r. [SKP]
Szeroką leśną ścieżką, lekko wznosząc się, wzdłuż Tomanowego Potoku. Po drodze Niżna Polana Tomanowa.
Przez las wąską ścieżką. Powyżej granicy lasu przechodzimy przez Czerwony Żleb opadający z Ciemniaka. Stromo pod górę przez kosodrzewinę i skały.
Podchodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo pod górę.
Schodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo w dół.
Schodzimy z Chudej Przełęczy. Po drodze ciekawa turnia o nazwie Piec. Wchodzimy w las. Po drodze Polana Upłaz z widokiem na Kominiarski Wierch. Teraz długie zejście prze las. Na koniec złączenie ze szlakiem czarnym biegnącym Ścieżką ponad Reglami dochodzimy do dna Doliny Kościeliskiej.
Wyżnia Kira Miętusia, zwana też często po prostu Kirą Miętusią to rozległa polana z szopami. Na wiosnę pokrywają ją łany krokusów. [ET]
Idziemy bitą drogą, szeroką polaną wzdłuż Kościeliskiego Potoku aż do wylotu doliny.
Schodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo w dół.
Schodzimy z Chudej Przełęczy. Po drodze ciekawa turnia o nazwie Piec. Wchodzimy w las. Po drodze Polana Upłaz z widokiem na Kominiarski Wierch. Teraz długie zejście prze las. Na koniec złączenie ze szlakiem czarnym biegnącym Ścieżką ponad Reglami dochodzimy do dna Doliny Kościeliskiej.
Wyżnia Kira Miętusia, zwana też często po prostu Kirą Miętusią to rozległa polana z szopami. Na wiosnę pokrywają ją łany krokusów. [ET]
Idziemy bitą drogą, szeroką polaną wzdłuż Kościeliskiego Potoku aż do wylotu doliny.
Grzbietową ścieżką obniżamy się łagodnie do Mułowej Przełęczy, po czym wznosimy się łagodnie na Krzesanicę, najwyższy szczyt w grani Czerwonych Wierchów.
Idąc grzbietem, chodzimy łagodnie w dół na Litworową Przełęcz. Należy zachować ostrożność ze względu na znajdujące się z prawej strony szlaku potężne urwiska. Teraz podchodzimy łagodnie w górę na szczyt Małołączniaka.
Czerwone Wierchy to grzbiet, który tworza cztery szczyty: Ciemniak, Krzesanica, Małołączniak i Kopa Kondracka.
Czerwone Wierchy są stosunkowo łatwo dostępne, a roztaczają się z nich rozległe widoki, stąd są celem licznych turystów.
Wierzchołki są trawiaste i łagodne, ale poniżej zbocza często kończą się stromymi urwiskami, co przy załamaniu pogody bywało przyczyną licznych wypadków.
Idąc grzbietem, schodzimy ścieżką na Małołącką Przełęcz, a z niej dość stromo w górę na szczyt Kopy Kondrackiej.
Schodzimy Twardym Grzbietem. Szeroką, grzbietowa ścieżka prowadzi dość stromo w dół.
Stromo w dół przez kosodrzewinę i skały. Przechodzimy przez Czerwony Żleb opadający z Ciemniaka. Po wejściu w las wąską ścieżką już mniej stromo.
Szeroką leśną ścieżką, lekko obniżając się, wzdłuż Tomanowego Potoku. Po drodze Niżna Polana Tomanowa.
Dolina Kościeliska była celem wycieczek od początków turystyki w Tatrach. Pierwsza altana powstała przy Lodowym Źródle w 1875 r., pierwsze schronisko na Hali Pysznej w 1911 r. Obecne schronisko oddano do użytku w 1948 r. [SKP]
Trasa: Kiry Wyżnia Kira Miętusia Chuda Przełęcz Ciemniak Krzesanica Małołączniak Kopa Kondracka Przełęcz pod Kopą Kondracką Kasprowy Przełęcz Liliowe Świnicka Przełęcz Świnica Świnicka Przełęcz Przełęcz Liliowe Kasprowy Myślenickie Turnie Kuźnice
Trasa: Kiry Wyżnia Kira Miętusia Chuda Przełęcz Ciemniak Krzesanica Małołączniak Kopa Kondracka Przełęcz Kondracka Wielka Polana w Dolinie Małej Łąki Przełęcz Przysłop Miętusi Wyżnia Kira Miętusia Kiry
Trasa: Kiry Wyżnia Kira Miętusia Chuda Przełęcz Ciemniak Krzesanica Małołączniak Kopa Kondracka Przełęcz Kondracka Wielka Polana w Dolinie Małej Łąki Przełęcz Przysłop Miętusi Wyżnia Kira Miętusia Kiry
Trasa: Kiry Wyżnia Kira Miętusia Lodowe Źródło Polana Pisana Schronisko PTTK na Hali Ornak Wyżnia Tomanowa Polana Chuda Przełęcz Ciemniak Krzesanica Małołączniak Kobylarz Przełęcz Przysłop Miętusi Wyżnia Kira Miętusia Kiry
Trasa: Kiry Wyżnia Kira Miętusia Chuda Przełęcz Ciemniak Krzesanica Małołączniak Kobylarz Przełęcz Przysłop Miętusi Wyżnia Kira Miętusia Kiry